O Sarze

Po przyjezdzie do domu pierwsza rzecz-kapiel.Sara do dzis nie cierpi wody.Jesli juz musi do niej wejsc,zeby sie napic,to jak najplycej.Kiedys chleptala wode jezykiem.Dzis smiesznie zanurza pysk az po same oczy ,klapie paszcza i puszcza bable przez nos.Tak sie pije szybciej.

Wykapana,puchata i zestresowana kulka oczywiscie zlala sie na srodku dywanu.Wczesniej mialam owczarka niemieckiego, z ktorym nalezalo postepowac konsekwentnie, konkretnie i czasem ostro.I tym razem opierniczylam Sare z gory na dol liczac, ze dzieki temu szybciej oduczy sie zalatwiania w domu.Pies natychmiast wlazl pod tapczan i nie chcial wyjsc do wieczora.Pieknie-zaserwowalam jej mile powitanie w nowym domu: szok i traume na nastepne dni.

Musialam na predko przeprogramowac moje „konkretne” wychowanie psa na miodek i sama slodycz.Inaczej komunikacja z Sara nie dawala zadnych efektow.Jesli o cos prosilam,zachecalam ,nagradzalam chocby dobrym slowem-pies byl pojetny i chetny do dzialania.Calym soba mowil mi –co moge dla ciebie zrobic?Jesli podnioslam glos,opieprzylam ja –pies sie zwieszal,zamykal w sobie i trzeba bylo zaufanie budowac od nowa.Ale w domu nie zlala sie juz wiecej:-)

Sara nigdy nie byla lasuchem i nagradzanie psimi ciasteczkami nie wchodzilo w gre.Parokilowy worek karmy stal otwarty na ziemi i Sarka brala delikatnie po kulce ile potrzebowala.Do dzis ma w nosie niektore psie smakolyki,a juz na pewno nie wezmie niczego od obcych.I cale szczescie,bo odpadlo mi martwienie sie,ze zezre cos na polu,czy zaciagnie ja za zapachami do jakiegos smietnika, tudziez ktos poda jej cos co przewroci jej zoladek do gory nogami.

Kiedy ja przywiozlam, Sara nie potrafila chodzic na smyczy.Nie rozumiala o co chodzi.Kiedys zima bylam odwiedzic Mame i po wizycie spieszylam sie na autobus.Kiedy Sara szla swoim tempem i zygzakiem,to ja ze smycza podazalam za nia i jakos to bylo. Jesli ja tylko lekko pociagnelam,pies kladl sie na ziemi.I tym razem rozlozyl mi sie w sniegu i zaparl calym swoim jestestwem.Cos tam w mozdzku sie zaklinowalo i pies nie chcial sie podniesc.Glupio ja bylo tak ciagnac po chodniku i zgarniac snieg...a wstac za Chiny nie chciala.Autobus uciekl,ja musialam ja targac na rekach,a wazyla juz sobie wtedy prawie 10 kilo.Ale dzien w dzien bylo juz lepiej.Od dawna Sarka chodzi pieknie przy nodze i sa sytuacje np ,kiedy dochodzimy do ruchliwej drogi i ona woli byc zapieta na smycz-czuje sie pewniej wtedy.

 Nie moge powiedziec,ze dokonala wielu zniszczen jako szczeniak.Miala kilka swoich pluszakow, ktore delikatnie wybebeszyla.Trwalo to czasem pare dni-czyli powoli i z namaszczeniem:-).Ma na swoim koncie jedno bardzo spektakularne wybebeszenie.A mianowicie sofy.Kiedys wrocilam do domu i cala podloga uslana byla gabka.Na poczatku nie moglam pojac skad to sie wzielo,ale potem sie okazalo,ze w malo widocznym miejscu w sofie jest dziurka i przez te mala dziurke Sara wywlekla to, co bylo w srodku.Zapewne pomogl jej ksztalt ryjka.Sofa juz i tak byla na etapie wymiany, ale jakos nie bylo wczesniej pretekstu.Nie moglam sie na nia gniewac, ani jej opieprzyc, zeby nie nastapilo zwieszenie.Staralam sie po prostu nie zostawiac na dlugo samej.Wiadomo –jak dziecko samo, to rozne pomysly do glowy przychodza.A nowej sofy byloby szkoda.

Nie lubila (i nie lubi) piszczacych zabawek. To co piszczy,to na pewno zyje.Nalezy obchodzic szerokim lukiem.Natomiast to, co na prawde zyje samo do niej przylazi.Sara jest chodzaca lagodnoscia i ma latwosc zaprzyjazniania sie z innymi zwierzetami, czasem wbrew jej woli.Takim przykladem moze byc swinka wietnamska, ktora jako mala byla swietna maskotka i biegala luzem po ogrodzie,ale kiedy urosla (co stalo sie dziwnie szybko) , okazala sie jurnym samcem, ktory koniecznie chcial pokazac Sarze jaki jest meski.

Do Sary lgna koty (bo przy niej cieplo),a nawet zakochal sie w niej golab,ktorego kiedys moj ex przytargal do domu.Golab byl mlody i jeszcze nie latal,wiec postanowilismy sie nim zaopiekowac. Mieszkal w pudelku na starej maszynie do szycia, skad mial punkt obserwacyjny na caly pokoj.Sara oczywiscie musiala zagladnac kto tam mieszka i potem co dzien podchodzila do nowego mieszkanca spytac jak mu leci.Golab najpierw dziobal ja w nos,ale tak jakos pieszczotliwie.Az ktoregos dnia zauwazylam ze Sara otworzyla paszcze a golab z zainteresowaniem cos jej wydlubywal z miedzy zebow! Wynosilismy golebia na podworko,majac przy okazji cicha nadzieje ze w koncu odleci-przy trzech kotach ciezko mu bylo zagwarantowac pelne bezpieczenstwo.On zazwyczaj krecil sie przy Sarze,a ta jak bodyguard chronila go przed kotami.W razie czego podfruwal na plot,czy dach domu.Az ktoregos pieknego dnia widac juz byl calkiem wyrosniety,bo zebralo mu sie na amory i zaczal przed Sara urzadzac tance milosne z poklonami i gruchaniem.Niestety moja lady pozostala zimna na jego wdzieki i w koncu zalamany amant odlecial w poszukiwaniu innej partnerki.I cale szczescie...

C.D.N....